Αδιαμφισβήτητα ο Τουρισμός αποτελεί δυνατό μας χαρτί. Το ερώτημα είναι πότε θα αποφασίσουμε να το «παίξουμε». Στα δύσκολα χρόνια της κρίσης διαπιστώσαμε ότι οι δημοφιλείς τουριστικές περιοχές της χώρας μας υπέφεραν λιγότερο -ή και καθόλου σε μερικές περιπτώσεις- ενώ ταυτόχρονα προστάτεψαν αρκετούς νέους που αντί να φύγουν στο εξωτερικό μετανάστευσαν εσωτερικά, έστω και εποχιακά, στις νέες θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν.
Το σημαντικότερο όμως -κατά την άποψή μου- πλεονέκτημα είναι ότι η τουριστική ανάπτυξη είναι ο μόνος δρόμος της χώρας μας προκειμένου να αμυνθεί έναντι της λαίλαπας που έρχεται με την 4η βιομηχανική επανάσταση.
Και αυτό διότι ναι μεν όλη αυτή η πρόοδος θα επιφέρει αλλαγές και στον τομέα αυτό, όμως στην παροχή υπηρεσιών, ειδικά αυτού του τύπου, δεν είναι δυνατή η αντικατάσταση των ανθρώπινου δυναμικού. Επομένως για άλλη μια φορά έχουμε ένα μοναδικό πλεονέκτημα που μπορούμε να αξιοποιήσουμε.
Φυσικά αυτό απαιτεί οργάνωση και σχέδιο. Δεν μπορούμε να είμαστε αντίθετοι στην προσέλκυση νέων επενδύσεων, αρκεί αυτοί που διαπραγματεύονται να έχουν ως κύριο στόχο την πραγματική ανάπτυξη και γνώμονα το όφελος για την κοινωνία και τη χώρα και όχι μόνο το θεμιτό -κατά τα άλλα- κέρδος των επενδυτών, προχωρώντας σε ξεπούλημα.
Και αυτό μπορεί να γίνει με την επιβολή συγκεκριμένων προδιαγραφών όσον αφορά την προώθηση της μεσογειακής διατροφής τόσο στην εστίαση γενικότερα όσο και στις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες που σημαίνει άμεση σύνδεση των τοπικών αγροτικών προϊόντων και απορρόφηση της εγχώριας παραγωγής. Άρα, προστασία των αγροτών και αγορά των προϊόντων σε ικανοποιητικές τιμές.
Επιπλέον, σε ότι αφορά τον θεματικό τουρισμό, θα πρέπει να δούμε πιο μακριά. Για παράδειγμα θα πρέπει να εμπλακούν τα Πανεπιστημιακά ιδρύματα πολύ περισσότερο και όχι μόνο στον τομέα του Συνεδριακού Τουρισμού. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι, για παράδειγμα, οι φοιτητές σε κάποιους τομείς όπως η Φιλοσοφία δεν θα θεωρούσαν αυτονόητο να κάνουν μεταπτυχιακές σπουδές στην χώρα που γέννησε τη Φιλοσοφία, στα μέρη που δίδαξε ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης.
Στον ιατρικό τουρισμό πέραν των παροχών υγείας που σίγουρα είναι πολύ φθηνότερες από ότι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και θα μπορούσαν να προσφέρονται παράλληλα με την διασκέδαση σε ένα φιλόξενο περιβάλλον διακοπών, θα έπρεπε να σκεφτούμε την αναβάθμιση ξενοδοχειακών μονάδων, ιδιαίτερα αυτών που βρίσκονται σε περιοχές που λειτουργούν μεγάλα νοσοκομεία.
Ακόμα, βαρύτητα πρέπει να δοθεί στον θρησκευτικό τουρισμό, όπου σε συνεννόηση με την Εκκλησία, να ενταθούν τα κίνητρα ενίσχυσης αυτού του τομέα.
Ο ελλαδικός χώρος έχει πολλές μορφολογικές ιδιαιτερότητες. Για το λόγο αυτό κάθε περιοχή θα πρέπει να αναπτύξει ένα τοπικό οργανωμένο σχέδιο με συνέργειες κάτω από την κεντρική καθοδήγηση και να σταματήσουν οι αποσπασματικές παρεμβάσεις που μάλλον δημιουργούν αντί να λύνουν προβλήματα.
Για να έχουμε Τουρισμό 365 μέρες το χρόνο αρκεί να κατανοήσουμε ότι αυτό το πεδίο απαιτεί συνεργασίες σχεδόν όλων των Υπουργείων και να υπάρξει ένας συντονισμένος τρόπος δράσης.
Αντίθετα και με τα μέχρι τώρα πεπραγμένα της κυβέρνησης βλέπουμε απλά να προωθούνται επενδύσεις σε μια προσπάθεια αύξησης του αριθμού των επισκεπτών. Θεμιτό αλλά λίγο. Ο τουρισμός απλά δείχνει να λειτουργεί με «αυτόματο πιλότο» και να βασίζεται σε κάποιες, αλλά λίγες, επιτυχημένες πρωτοβουλίες επιχειρηματιών. Δεν αρκεί πια να παίρνουμε μικρές ανάσες. Οφείλουμε να σχεδιάσουμε το μέλλον βλέποντας το δάσος και όχι το δέντρο.
Ολυμπία Λόη
Αρχιτέκτονας – μηχανικός, αναπληρώτρια Γραμματέας Τουρισμού του Κινήματος Αλλαγής.
