Ο εαυτός μας, αυτός ο άγνωστος. Και μ’ έναν άγνωστο όχι απλά δεν μπορείς να κάνεις παρέα αλλά στην εποχή μας, ούτε καν να του συστηθείς μπορείς. Και για να είμαστε ειλικρινείς, για μερικούς από εμάς δεν αξίζει καν να κάνουμε την γνωριμία του.
Εμείς, λοιπόν, οι «νέοι» αγανακτώντας για τα σκληρά μέτρα, θελήσαμε να θυσιάσουμε τους «γέρους», χωρίς να σκεφτόμαστε ότι σε μερικά χρόνια – που θα περάσουν σαν νεράκι – θα είμαστε εμείς αυτοί οι γέροι για τους άλλους.
«Εδώ που είσαι ήμουνα και εδώ που είμαι θα ‘ρθεις», έλεγε η σοφή γιαγιά μου. Έτσι λοιπόν καταφέραμε να στιγματίσουμε μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων που εκτός από τον ιό την απομόνωση τους, τη μοναξιά τους, είχαν να παλέψουν και με την κακεντρέχεια πολλών εξ ημών.
Επιπλέον, αυτή την περίοδο, ασυναίσθητα μάλλον, βγάλαμε βόλτα και τον ρατσιστή που κρυβόταν μέσα σε αυτό τον εαυτό μας. Στον εαυτό που προσπαθούμε να γνωρίσουμε καλύτερα. Αυτός ο «μαυριδερός» με τον οποίο διασταυρωθήκαμε στο δρόμο, έχει τις ίδιες πιθανότητες με εμάς, να νοσήσει από τον κορωναϊο. Και είναι σίγουρο ότι και αυτός αγωνιά κάθε φορά που βλέπει κάποιον να έρχεται κατά πάνω του για τον ίδιο λόγο: μην τον κολλήσει, δηλαδή.
Δεν εννοούμε να καταλάβουμε ότι ο ιός δεν επιλέγει βάσει γενεαλογικών ή εθνολογικών κριτηρίων. Βέβαια, εδώ έχει ευθύνη και η κυβέρνηση γιατί το φυσιολογικό είναι όταν λαμβάνονται μέτρα για τον πληθυσμό, σε κρίσιμα για την υγεία θέματα, αυτά πρέπει να αφορούν όλους τους ανθρώπους που βρίσκονται στη χώρα και όχι μόνο τους κατόχους ιθαγένειας. Έχουμε αφήσει αυτούς τους ανθρώπους στο έλεος του Θεού, να ζουν στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο στα hotspots, χωρίς καν να τηρούνται οι στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής, ακόμα και πριν την πανδημία.
Όλοι είναι «εχθροί» μας και αποτελούν άμεση απειλή: ο σύντροφος μας, το παιδί μας, ο συνάδελφος. Και ταυτόχρονα ο ιός παραμονεύει παντού: στις συσκευασίες των σούπερ μάρκετ, στο ασανσέρ, ακόμα και στα ρούχα μας.
Αυτά είναι οι αλήθειες. Άλλους μας τρομοκρατούν, γεγονός το οποίο δεν είναι λογικό γιατί δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε αν προσπαθούμε να τηρούμε αυτά που μας λένε οι ειδικοί, άλλοι γινόμαστε πιο συνετοί και άλλοι γινόμαστε πιο «μάγκες».
Οι τελευταίοι παρόλο που βλέπουμε τόσους συνανθρώπους μας να φεύγουν με αυτό τον απάνθρωπο τρόπο, φερόμαστε ανώριμα καταλύοντας τα επιβληθέντα μέτρα. Επίσης, πέρα από το γεγονός ότι όλοι είμαστε ειδικοί σε όλα τα ιατρικά θέματα, η φαντασία μας οργιάζει οικοδομώντας διάφορες συνωμοσιολογικές θεωρίες. Ο δείκτης ηλιθιότητας της κοινωνίας μας έχει χτυπήσει «κόκκινο». Ίσως φταίει η κλεισούρα…
Αλλά οι περισσότεροι –ευτυχώς- αυτές τις μέρες επαναξιολογούμε πολλές πτυχές της ζωής μας: την συντροφικότητα, την οικογένεια, τη φύση, το χώρο που ζούμε. Επανεκτιμούμε απλές καθημερινές στιγμές και μεγάλες αξίες που είχαμε βάλει στο περιθώριο και ελπίζουμε να βγούμε καλύτεροι άνθρωποι.
Πόσο καλοί θα είμαστε όταν βγούμε έξω και θα μας κυριέψει το άγριο ένστικτο της επιβίωσης;
Όταν θα έχουμε να παλέψουμε (ή παλεύουμε ήδη) με την ανασφάλεια λόγω της πιθανής απώλειας εργασίας, τις οικονομικές δυσκολίες, την αβεβαιότητα για το μέλλον…
Πόσο καλύτερη θα είναι η κοινωνία μας στο μετά;
Συνήθως όταν περνάμε μια δύσκολη φάση στη ζωή μας υποσχόμαστε στον εαυτό μας ότι μετά από αυτό που μας έτυχε θα αλλάξουμε τα πάντα. Αλλά, όταν φύγουν τα δύσκολα, επιστρέφουμε στον παλιό «καλό» εαυτό μας ξεχνώντας τις βαρύγδουπες υποσχέσεις.
Θέλω να πιστεύω ότι αυτή τη φορά θα είναι διαφορετικά και δεν θα αφήσουμε μια νέα μισαλλοδοξία να σαρώσει τα πάντα.
Θέλω να πιστεύω πως θα κρατήσουμε και θα βελτιώσουμε όσα καλά εφαρμόστηκαν υπό πίεση, όπως η ψηφιοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών και της Δημόσιας Διοίκησης, η ανανέωση του ΕΣΥ, η φροντίδα για τους πιο αδύναμους.
Θέλω να πιστεύω πως θα απομονώσουμε τους μαυραγορίτες του σύγχρονου αυτού πολέμου που αισχροκερδούν με τον πόνο των ανθρώπων. Θέλω να πιστεύω ότι τώρα που βλέπουμε τη φύση καθαρή θα πάρουμε τα αναγκαία μέτρα για την κλιματική αλλαγή, τον άλλο παγκόσμιο ιό που εξαπλώνεται και αυτός με μεγάλη ταχύτητα.
Έχουμε ακόμα χρόνο μπροστά μας, επισήμως τουλάχιστον μέχρι τις 27 Απριλίου, για να καλωσορίσουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Αυτός τουλάχιστον μπορεί να ταξιδεύει ΠΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.
Ολυμπία Λόη
Αρχιτέκτονας – μηχανικός, αναπληρώτρια Γραμματέας Τουρισμού του Κινήματος Αλλαγής.
