Πίνοντας freddo με χάρτινο καλαμάκι…

Ομολογουμένως το να πίνεις freddo με χάρτινο καλαμάκι δεν είναι ότι πιο ευχάριστο. Όμως προέχει το καλό του πλανήτη. Ο καφές χωρίς καλαμάκι έγινε οικολογικό trend, οι επιχειρήσεις για άλλη μια φορά εισπράττουν περιβαλλοντικό τέλος για λογαριασμό της Α.Α.Δ.Ε. προσαρμόζοντας (όχι ανέξοδα) ταμειακές μηχανές και οι λάτρεις του freddo δεν είναι και πολύ ευχαριστημένοι. Αλλά είπαμε, για τη σωτηρία του πλανήτη ας βάλουμε και εμείς το λιθαράκι μας. Και ενώ οι πολίτες συμμορφώνονται στα νέα δεδομένα…
Με την Ευρώπη να είναι έρμαιο του ανεξέλεγκτου πλέον πληθωρισμού, πολλές χώρες θεωρούν ότι η επιστροφή στα ορυκτά καύσιμα είναι αναπόφευκτη. Γερμανία, Γαλλία, Αυστρία, Ολλανδία, Ιταλία επιστρέφουν στο λιγνίτη προκειμένου να αντιμετωπίσουν το δύσκολό χειμώνα που έχουμε μπροστά μας. Κίνητρα για τη μείωση του φυσικού αερίου δίνονται στη βιομηχανία. Όμως χωρίς φυσικό αέριο το πιο πιθανό είναι η βιομηχανία να μεταναστεύσει στην Ασία. Η Κίνα έχει ήδη ενισχύσει την παραγωγή άνθρακα.
Όλα δείχνουν πως η 11η Σεπτεμβρίου της Ευρώπης είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Εκτός από τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις που ζαλίζονται από το κόστος της ενέργειας και τις ανατιμήσεις των προϊόντων, το περιβάλλον είναι το άλλο μεγάλο θύμα. Η καθαρή ενέργεια πάει περίπατο λόγω των οικονομικών πιέσεων.
Άνθρακας, πετρέλαιο και πυρηνική ενέργεια είναι η κακή επιλογή που υιοθετούμε ως συνέπεια μιας δεκαετίας καθυστέρησης και παραμέλησης, αφού τα κράτη συνέχισαν να επενδύουν στα ορυκτά καύσιμα αντί στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Αυτή η λύση θεωρείται προσωρινή από τους αξιωματούχους. Όμως κανείς δεν γνωρίζει πόσο θα κρατήσει αυτό το «προσωρινό»…
Και τι γίνεται όταν αυτές οι προσωρινές οπισθοδρομήσεις οδηγούν σε διαρθρωτικές αλλαγές με υπέρμετρα αυξανόμενη κυβερνητική παρέμβαση στον ενεργειακό τομέα;
Η Ελλάδα φαίνεται ακόμα και σήμερα να αδυνατεί να εκμεταλλευτεί το ατού της για την επίτευξη της ενεργειακής ανεξαρτησίας μέσω της επέκτασης της χρήσης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.
Στη Γερμανία, όπου η ανησυχία για οικονομική ύφεση είναι μεγάλη και πλέον φανερή, η κυβέρνηση του Όλαφ Σόλτς προετοιμάζει την κοινή γνώμη ακόμα και για μια 5ετία οικονομικής στενότητας.
Λέμε λοιπόν αντίο στην διεθνή πολιτική για το κλίμα; Και είμαστε σίγουροι ότι αυτή η θυσία θα μας σώσει από τη φτώχεια ή μήπως τελικά θα παραδώσουμε κυριολεκτικά καμένη γη στα παιδιά μας;