Κάνοντας μια βόλτα στην πόλη και παρακολουθώντας τα δελτία ειδήσεων έχω την αίσθηση ότι ζω σ’ ένα παράλληλο σύμπαν. Έξω ο κόσμος κλαίει, αλλά με όρους επικοινωνίας… πάμε καλά.
Στο μεγάλο αυτό διάστημα εγκλεισμού, κι ενώ το υγειονομικό επιτελείο μαζί με την Πολιτική Προστασία συνεργάζονταν άψογα, αντιμετωπίζοντας τα νέα καθημερινά δεδομένα σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση, κάποιοι άλλοι σε άλλα υπουργεία είχαν άλλες έννοιες: είτε να βγαίνουν σε τηλεπαράθυρα είτε να κάνουν δουλειές και «δουλίτσες».
Όλο αυτό το διάστημα έγινε της «τηλεδιάσκεψης», με μόνο στόχο την προβολή με αναρτήσεις από σχετικά στιγμιότυπα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ο σχεδιασμός πήγε περίπατο
Σε όλο αυτό το διάστημα, λογικά στα υπουργεία θα έπρεπε να σχεδιάζουν, να επεξεργάζονται διαφορετικά σενάρια με πολλές παραμέτρους, τόσο για το οικονομικό όσο και για το λειτουργικό κομμάτι της επόμενης μέρας.
Δηλαδή το προφανές που σκέφτονται όλοι: από τον πιο μεγάλο επιχειρηματία μέχρι τον τελευταίο νοικοκύρη. Με λίγα δεδομένα είναι απαραίτητο να υπάρχουν περισσότερα εναλλακτικά σενάρια.
Τα αποτελέσματα φάνηκαν από το μπάχαλο που έγινε στο κατά τα άλλα πολλά υποσχόμενο υπουργείο Παιδείας. Φάνηκαν επίσης οι σημαντικές προτεραιότητες με το νομοσχέδιο του αίσχους για το περιβάλλον.
Όλο αυτό το διάστημα θα έπρεπε, σε συνεργασία με κάθε αρμόδιο φορέα, να έχουν συσταθεί τα υγειονομικά πρωτόκολλα για όλες τις επιχειρήσεις, τα σχολεία, τις εκκλησίες. Ο χρόνος υπήρχε.
Την ίδια στιγμή στην πραγματικότητα…
Στον πραγματικό κόσμο δεν πατάς ένα κουμπί και ξεκινούν όλα. Χρειάζεται προετοιμασία.
Στον πραγματικό κόσμο οι οδηγίες τήρησης συγκεκριμένων πρωτοκόλλων που θα ισχύσουν για εστίαση, ξενοδοχεία, επιχειρήσεις, χρειάζονται προετοιμασία, εκπαίδευση και σε μερικές περιπτώσεις κατασκευές.
Στον πραγματικό κόσμο οι έμποροι έχουν προπληρώσει εμπορεύματα που όπως φαίνεται θα μείνουν αδιάθετα.
Στον πραγματικό κόσμο οι καταναλωτές (δηλαδή όλοι εμείς), θα κινηθούμε με φειδώ, αφενός γιατί θα είμαστε πιο περιορισμένοι λόγω του ιού, αφετέρου λόγω της οικονομικής αβεβαιότητας θα αποφύγουμε έξοδα.
Στον πραγματικό κόσμο, ακόμα και οι επιχειρήσεις που άνοιξαν, κομμωτήρια, κέντρα αισθητικής κ.λπ. δεν αναπληρώνουν αυτά που έχασαν και έχουν μειωμένη κίνηση με αποτέλεσμα να μην μπορούν να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας.
Η Ευρώπη έχει πάει διακοπές…
Επανέρχομαι λοιπόν και λέω ότι ο σχεδιασμός που αφορά υγειονομικά πρωτόκολλα και οικονομία έπρεπε να έχει γίνει χτες. Μόνο με σοβαρό, εκ των προτέρων σχεδιασμό θα μπορούσαμε να ενωθούμε με τις χώρες του λεγόμενου Νότου και να διεκδικήσουμε με επιμονή συγκεκριμένα πράγματα από την Ευρώπη που συνεχίζει να κλείνει τα αυτιά και τα μάτια της. Μόνο με σχέδιο και επιχειρήματα μπορούμε να πείσουμε την Ευρώπη για ενιαία γραμμή αντιμετώπισης σε όλα τα μέτωπα.
Μα, κι αν ακόμα επικρατήσει η κοινή λογική και η Ευρώπη ξυπνήσει από το λήθαργο, πολύ φοβάμαι ότι, έτσι απροετοίμαστοι που είμαστε, θα μας χαρίζουν ένα γάιδαρο και εμείς…
Ποιος είναι ο «αρμόδιος»…
Θα μου πείτε ότι ο κύριος Πρωθυπουργός προσπαθεί να κάνει ότι καλύτερο μπορεί. Συμφωνώ απόλυτα. Ούτε ψύλλος στον κόρφο όποιου τύχει να διαχειριστεί μια τέτοιου μεγέθους πρωτοφανή κρίση. Σίγουρα δεν μπορεί να επιληφθεί των πάντων. Γι’ αυτό το λόγο έχει ομάδα. Όμως στην Ελλάδα δεν υπάρχει ποτέ αρμόδιος, δεν υπάρχει ποτέ υπεύθυνος. Υπάρχει γενικά η κυβέρνηση.
Ο κύριος Πρωθυπουργός κάνει ότι μπορεί αλλά στη σύγχρονη εποχή και ειδικά σε περιόδους κρίσης η διαχείριση δεν μπορεί να είναι one man show. Και οι ευθύνες έχουν ονοματεπώνυμο. Η πολιτική του «δίνω κάτι σε όποιον γκρινιάζει» δεν αποτελεί τρόπο διαχείρισης.
Καλές και ρεαλιστικές προτάσεις έγιναν από πολλούς και χωρίς προθέσεις κριτικής. Δεν είναι λογικό να πηγαίνουμε να κάνουμε κάτι εξαρχής μόνο και μόνο για να μην παραδεχτούμε ότι κάποιος άλλος, και όχι εμείς, έχει δίκιο!
Όπως βαδίζουμε, η μόνη ανοσία αγέλης που θα αποκτήσουμε δεν θα είναι στον ιό αλλά στη φτώχεια.
Ολυμπία Λόη
Αρχιτέκτονας – μηχανικός, αναπληρώτρια Γραμματέας Τουρισμού του Κινήματος Αλλαγής.
