Ηγέτιδες στην ελληνική πραγματικότητα

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat η Ελλάδα έχει τo υψηλότερο ποσοστό γυναικείας ανεργίας στην Ευρώπη 16,6% έναντι 7,3% του μέσου Ευρωπαϊκού όρου. Διόλου παράξενο αν λάβουμε υπόψη μας και το γεγονός ότι η χώρα μας καταλαμβάνει την τελευταία θέση στην ΕΕ στο δείκτη ισότητας των φύλων.
Η νομοθετική ισότητα, που επιτεύχθηκε μετά το 1983, σε καμία περίπτωση δεν εξασφαλίζει την ουσιαστική ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα.
Ενώ βλέπουμε γυναίκες στην κορυφή οργάνων όπως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η ΕΚΤ, η Ελλάδα κατέχει μια από τις τελευταίες θέσεις όσον αφορά τη συμμετοχή των γυναικών στο Κοινοβούλιο, στα Περιφερειακά συμβούλια, στα Δημοτικά Συμβούλια.

Από έρευνες, μετά την ραγδαία αύξηση περιστατικών βίας και γυναικοκτονιών, προκύπτει ότι οι Έλληνες νέοι αναπαράγουν τα στερεότυπα γύρω από τον άνδρα και τη γυναίκα γεγονός που προστίθεται σε υψηλά ποσοστά ενήλικων ανδρών που θεωρούν αποδεκτό οι άντρες να χτυπούν τις συντρόφους τους.
Οι μάχες που έδωσαν οι σουφραζέτες για την κατοχύρωση του δικαιώματος ψήφου για τις γυναίκες έως και το διαδικτυακό metoo δείχνουν ότι σε μια μπερδεμένη και γεμάτη αμφισβητήσεις εποχή η μάχη για την άρση των έμφυλων διακρίσεων μένει επίκαιρη.
Οι γυναίκες στο Δυτικό Κόσμο του 21ου αιώνα κρίνονται συστηματικά για την εμφάνισή τους, γελοιοποιούνται ως υστερικές βάσει ορμονικών κριτηρίων και βρίσκονται αντιμέτωπες με τη ακύρωση των επιτευγμάτων τους.
Από την άλλη οι γυναίκες που ξεχωρίζουν στη δημόσια σφαίρα έχουν στήριξη από την οικογένεια τους και τον κοινωνικό τους κύκλο. Γιατί είναι και αυτές κόρες πατεράδων , αδελφές αγοριών, σύζυγοι και φίλες ανδρών.
Τελικά μάλλον δεν χρειάζεται να αλλάξουν οι γυναίκες, αλλά τα συστήματα που τις εμποδίζουν να πετύχουν αυτά που μπορούν. Ο αγώνας για την ισότητα έχει ακόμα πολύ δρόμο μπροστά του…
Χρόνια μας πολλά κορίτσια…