Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2024, η εκδήλωση με θέμα “Πράσινα Κατασκευαστικά Υλικά και Νέα Πρότυπα για Κλιματικά Ουδέτερες Πόλεις” από τον περιβαλλοντικό μη κερδοσκοπικό οργανισμό ECOCITY.
Ευχαριστώ θερμά τους διοργανωτές για την πρόσκληση και την ευκαιρία που μου έδωσαν να καταθέσω τους προβληματισμούς μου. Μεταξύ άλλων εστίασα:
Στην αλόγιστη κοπή δέντρων στον αστικό ιστό:
Ενώ ο αστικός ιστός ζητά απεγνωσμένα τον πολλαπλασιασμό του πρασίνου στο κέντρο της πόλης, η κοπή δέντρων που «ενοχλούν» έχει πολλαπλασιαστεί επικίνδυνα.
Στα υλικά που χρησιμοποιούνται στις αναπλάσεις:
Παρότι είναι πλέον γνωστό το πόσο η επιλογή των υλικών που χρησιμοποιούνται στις πόλεις για τα πεζοδρόμια, τα οδοστρώματα, τη διαμόρφωση ελεύθερων κοινόχρηστων χώρων επηρεάζει το μικροκλίμα των πόλεων, επιμένουμε σε μια λογική «τσιμέντο να γίνει»!
Αυτό έχει ως συνέπεια κατά τους θερινούς μήνες που υπερθερμαίνονται τα υλικά και αποδίδουν θερμότητα στο περιβάλλον, να αυξάνεται η τοπική θερμοκρασία, δημιουργώντας το φαινόμενο της αστικής θερμικής νησίδας.
Ποιος ελέγχει που πάνε τα υλικά κατεδαφίσεων;
Διανύουμε μια περίοδο επιδημίας κατεδαφίσεων. Δεν θα μπω στη διαδικασία να αναλύσω κατά πόσο είναι απαραίτητο ή/και λογικό ή ακόμα και οικονομικά αποδεκτό να κατεδαφίζονται τόσα πολλά κτήρια. Θα μείνω μόνο στο μεγάλο ερώτημα: τι γίνεται με τα υλικά κατεδαφίσεων; Που πάνε; Πόσα από αυτά ανακυκλώνονται;
Στην στρεβλή υλοποίηση του προγράμματος εξοικονομώ:
Φοβάμαι ότι έχουμε ξεχάσει τις βασικές αρχές και τους στόχους αυτού του προγράμματος.
Αυτό το πρόγραμμα που χρηματοδοτεί η Ε.Ε. δεν έχει σκοπό να δώσει χρήματα για να αλλάξει κάποιος αλουμίνια ή να βάλει μια θερμοπρόσοψη αλλά να βελτιώσει την ενεργειακή απόδοση των κτηρίων συνολικά.
Αντίθετα οι αποσπασματικές παρεμβάσεις όπως για παράδειγμα η τοποθέτηση θερμοπροσόψεων σε μεμονωμένα διαμερίσματα ενεργοβόρων πολυκατοικιών, συχνά όχι μόνο δεν βελτιώνει το συνολικό αποτέλεσμα, αλλά συμβάλλει στο να δημιουργήσουμε «άρρωστα κτήρια».
Επιπλέον η χρήση του προγράμματος σε κτήρια με περιορισμένο χρόνο ζωής λόγω στατικότητας είναι μια μεγάλη κατασπατάληση πόρων.
Άρα θα πρέπει αν θέλουμε να έχουμε οφέλη να χρησιμοποιήσουμε με σύνεση τα χρηματοδοτικά εργαλεία. Διαφορετικά κάνουμε μια τρύπα στο νερό.
Ενεργοβόρα Δημόσια Κτήρια:
Ενώ το Δημόσιο θα έπρεπε πρώτο να δίνει το παράδειγμα και να εφαρμόζει αυτά που απαιτεί από τους πολίτες, το μεγαλύτερο μέρος των υπηρεσιών στεγάζονται σε κτίρια απαρχαιωμένα, ακατάλληλα για εργασιακούς χώρους, χωρίς κεντρικά συστήματα θέρμανσης – ψύξης, σκίαστρα κλπ., όπου ο ακατάλληλος σχεδιασμός οδηγεί στην τοποθέτηση ενός κλιματιστικού ανά γραφείο με τεράστιο ενεργειακό κόστος.
Τέλος η έλλειψη στρατηγικού σχεδίου ανθεκτικότητας από τη συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών πόλεων καθιστά δύσκολη τη συμμετοχή των Δήμων σε χρηματοδοτικά εργαλεία και στην ολιστική προσέγγιση βελτίωσης όλων των παραμέτρων που οδηγούν σε ουσιαστικές παρεμβάσεις με αντίκτυπο σε ολόκληρη την πόλη.
Ολυμπία Λόη
Αρχιτέκτονας – μηχανικός, Πολιτευτής του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής.
