Ευχαριστώ πολύ την Κρίστυ Κουνινιώτη για την τόσο φιλική συζήτηση, και την εφημερίδα «Πελοπόννησος» για τη φιλοξενία.
1. Εντονες παιδικές μνήμες; Μικρή ήσασταν…
Διαβολάκι! Δεν ξέρω αν λέγεται σε συνέντευξη αυτό… αλλά ήμουν ζωηρή. Πολύ παιχνίδι, χαρά, γέλια και πολύ αγάπη έχω να θυμάμαι. Μεγάλωσα σε ένα πολύ ζωντανό σπίτι, με κοινωνικούς γονείς, ένα μικρό αδελφό και μια αγαπημένη σούπερ γιαγιά. Το μόνο στενάχωρο ήταν ότι για 5 χρόνια (ηλικία 4-9) οι γονείς μου εργάζονταν στο εξωτερικό και μου έλειπαν πολύ. Αλλά πάντα είχαν τον τρόπο να αναπληρώνουν το χαμένο χρόνο. Θυμάμαι ότι ήμουν έντονα κοινωνική αλλά αναζητούσα και την απομόνωση για ώρες με ένα βιβλίο στο χέρι… Το παράπονο της γιαγιάς…
2. Τι σας έκανε να πείτε το «ναι» στις σπουδές αρχιτεκτονικής;
Όταν ήμουν στο Δημοτικό ήθελα να γίνω δασκάλα…αλλά όσο μεγάλωνα, οι επιλογές μου γύριζαν γύρω από την τέχνη και τον άνθρωπο. Χορός, ζωγραφική, ψυχολογία, ήταν κάποιες από τις επιλογές μου. Στην Γ’ Γυμνασίου ανακοίνωσα στους δικούς μου ότι θέλω να φοιτήσω στην École des Beaux-Arts στο Παρίσι, και ξεκίνησα προετοιμασία. Στην Γ’ Λυκείου αποφάσισα εντελώς ξαφνικά (για τους άλλους, μετά από ώριμη σκέψη για μένα) να σπουδάσω Αρχιτεκτονική. Έτσι απλά. Και αφού πήρα την απόφαση για την Αρχιτεκτονική, άλλαξα και πόλη και γλώσσα. Εγένετο Φλωρεντία.
3. Επιλέξατε τη μεταπτυχιακή ειδίκευση στον περιβαλλοντικό σχεδιασμό πόλεων και κτιρίων επειδή…
Επειδή είχα ανησυχίες και θέλω πάντα να είμαι ενημερωμένη για τις εξελίξεις που επηρεάζουν την Επιστήμη μου. Η επιλογή δεν ήταν τυχαία γιατί ο βιοκλιματικός σχεδιασμός είχε ξεκινήσει δειλά να (ξανά)μπαίνει στη ζωή μας. Το μεταπτυχιακό μου το ξεκίνησα όταν εργαζόμουν ως ελεύθερος επαγγελματίας γιατί το «γούσταρα», χωρίς εμφανή λόγο (διορισμό, επαγγελματική ανέλιξη κ.α.). Άλλωστε διορίστηκα μέσω ΑΣΕΠ πριν το ολοκληρώσω.
4. Εργαστήκατε, επί δεκαετία, ως ελεύθερη επαγγελματίας και από το 2010 είστε στέλεχος της Διεύθυνσης Τεχνικών Έργων Περιφερειακής Ενότητας Αχαΐας. Ποιες οι προκλήσεις, τα στοιχήματα, οι ανταμοιβές στις δύο αυτές διαδρομές;
Το ελεύθερο επάγγελμα ήταν δύσκολο εκείνη την εποχή όταν δεν είχες κάποιον από τους γονείς στον ίδιο χώρο. Όμως, ήμουν πολύ τυχερή. Επέστρεψα στην Ελλάδα Ιούλιο. Και Σεπτέμβριο ξεκίνησα να εργάζομαι ως συνεργαζόμενη σε κάποιο γραφείο. Το ένα έφερε το άλλο με πολλές συνεργασίες με μεγάλα γραφεία κατασκευαστών και με το δικό μου γραφείο. Είμαι ευγνώμων για τους ανθρώπους που βρέθηκαν στο δρόμο μου.
Το δημόσιο είναι μια άλλη ιστορία. Τον πρώτο χρόνο που διορίστηκα νόμιζα ότι βρισκόμουν σε διακοπές! Καμία σχέση με τα ωράρια και την πίεση του ελεύθερου επαγγέλματος. Μετά βρήκα και στο δημόσιο τα βήματά μου και έφερα και εκεί τους δικούς μου ρυθμούς (χαχαχα…). Αυτό που μου λείπει στο δημόσιο είναι η ομαδική δουλειά, που είχα τόσο στο εξωτερικό όσο και στο ελεύθερο επάγγελμα. Πιστεύω ότι γενικά λείπει από την Ελλάδα η κουλτούρα της συνεργασίας που θα μπορούσε να μας πάει ένα βήμα πιο μπροστά.
5. Διδάξετε, επίσης, ως εργαστηριακός συνεργάτης, στο ΑΤΕΙ Πατρών. Τι γεύση σάς άφησε η εμπειρία;
Έξι πανέμορφα χρόνια. Είναι ευλογία και ευτυχία να συναναστρέφεσαι νέους ανθρώπους και να μπορείς να συμβάλλεις έστω και λίγο στην πρόοδό τους. Νομίζουμε ότι εμείς δίνουμε στα παιδιά αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ περισσότερα αυτά που παίρνουμε από αυτά.
6. Πότε άρχισαν να συνοδοιπορούν οικογένεια με καριέρα και πώς τα πάτε με τις ισορροπίες;
Γάμος και καριέρα άρχισαν παράλληλα. Τις ισορροπίες τις βρίσκεις όταν θέλεις να τις βρεις. Στη ζωή μας όλα είναι θέμα επιλογών. Σεβασμός και θαυμασμός του αγαπημένου, ζωτικός χώρος και περιχαράκωση της σχέσης. Αυτά λειτουργούν για εμάς και όχι μόνο στηρίζουμε ο ένας τον άλλο, αλλά δίνουμε και ώθηση για να πετύχει ο καθένας τους στόχους του.
7. Η πολιτική κι εσείς. Πώς θα περιγράφατε αυτή τη σχέση;
Δεν θα μπορούσα να ξεφύγω από αυτό με πρότυπα τον Ανδρέα Παπανδρέου, τη Μελίνα, τον Τρίτση, τον Γεννηματά και πολλούς άλλους που είχα την τύχη να συναναστραφώ από μικρό παιδί. Εκεί κατάλαβα ότι η πολιτική είναι προσφορά. Είναι ανάγκη έκφρασης και δημιουργίας. Είχα την τύχη να γνωρίσω πολλούς ανθρώπους τόσο της Τέχνης (Θεοδωράκης, Μικρούτσικος, Κακογιάννης…) όσο και της Πολιτικής που σημάδεψαν τον τόπο και εμένα. Συνειδητοποίησα ότι όταν θέλεις μπορείς να κάνεις κάτι για όλους. Άρα μονόδρομος… Με τα κοινά, κυρίως του κλάδου μου, ασχολούμαι από όταν γύρισα στην Ελλάδα. Πιστεύω ότι μόνο η ενεργός πολιτική παρουσία όλων των πολιτών θα μας εξασφαλίσει το μέλλον και θα διασφαλίσει τη δημοκρατία. Ο κόσμος έχει βαρεθεί τις «παρόλες». Θέλει κουβέντες σταράτες και αποτελέσματα.
8. Ποια στοιχεία του χαρακτήρα σας σάς έχουν βγάλει ασπροπρόσωπη και ποια ενισχύθηκαν μέσα από την έως τώρα πορεία σας;
Νομίζω η οργάνωση και ο προγραμματισμός είναι αυτά που με βοήθησαν να μπορώ να ασχολούμαι ταυτόχρονα με όλα όσα θέλω να κάνω. Ένα άλλο χαρακτηριστικό που έχω σε πραγματικά μεγάλα αποθέματα είναι η υπομονή. Απλά γαϊδουρινή…Και αυτό μου έχει βγει σε καλό. Αυτό που ενισχύθηκε με τα χρόνια είναι η ικανότητα να λέω «όχι», να μπορώ να βάλω όρια και να μην έχω τοξικούς ανθρώπους στη ζωή μου. Ομολογώ ότι μου πήρε καιρό… Αλλά το αποτέλεσμα είναι ανεκτίμητο.
9. Στόχοι-όνειρα;
Υπάρχουν πολλά σχέδια, άλλα ανακοινώσιμα και άλλα όχι… Στα άμεσα είναι η ολοκλήρωση των Εργαστηρίων Αρχιτεκτονικής που έμειναν πίσω λόγω Covid. Επίσης θέλω πολύ να φτιάξω το δικό μου σπίτι που είναι ακόμη στα προσχέδια. Μέσα στην επόμενη διετία έχω ήδη δρομολογήσει κάποια πράγματα που πάνε κατ’ ευχήν από ότι φαίνεται. Προς το παρόν λαχταρώ ένα ήρεμο καλοκαίρι, ειδικά μετά την περιπέτεια υγείας που είχαν οι γονείς μου. Άλλωστε χρειάζονται λίγα για να είμαι χαρούμενη: μια ωραία βόλτα, ένα καλό βιβλίο, ένα κρασάκι με καλούς φίλους, κορωνοιου επιτρέποντος…
